بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، اپل قصد دارد تا اواخر سال جاری به کاربران اجازه دهد تا به طور بومی آیفون‌ها، آی‌پدها و سایر دستگاه‌ها را با استفاده از سیگنال‌های مغزی کنترل کنند.

این ابتکار شامل همکاری با شرکت Synchron، یک استارتاپ فناوری عصبی است که یک دستگاه رابط مغز و کامپیوتر (BCI) قابل کاشت به نام Stentrode تولید می‌کند. Stentrode به کاربرانی که دچار اختلالات حرکتی شدید هستند، مانند افراد مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، امکان می‌دهد تا دستگاه‌های اپل را با استفاده از سیگنال‌های عصبی که از داخل رگ‌های خونی واقع در بالای قشر حرکتی مغز تشخیص داده می‌شوند، کنترل کنند.

Stentrode از طریق ورید ژوگولار کاشته شده و در داخل یک رگ خونی در سطح مغز قرار می‌گیرد. این دستگاه حاوی 16 الکترود است که می‌تواند فعالیت مغزی مرتبط با حرکت را بدون نیاز به جراحی باز مغز تشخیص دهد. سپس این سیگنال‌های عصبی به دستورات دیجیتالی ترجمه می‌شوند که به کاربران امکان تعامل با یک رابط کاربری را می‌دهند.

شرکت Synchron از سال 2019 تحت معافیت دستگاه تحقیقاتی FDA، Stentrode را در ده بیمار کاشته است. یک شرکت‌کننده در آزمایش مستقر در پنسیلوانیا که به ALS مبتلا است و نمی‌تواند از بازوها یا دستان خود استفاده کند، قادر است از Apple Vision Pro و سایر دستگاه‌های اپل تنها از طریق فکر استفاده کند، اگرچه این فرآیند کندتر از روش‌های ورودی معمول است.

در سال 2014، اپل پروتکل سمعک “Made for iPhone” را به عنوان یک استاندارد بلوتوث معرفی کرد که امکان ارتباط بی‌سیم یکپارچه بین سمعک‌ها و دستگاه‌های اپل را فراهم می‌کند. ظاهراً این شرکت اکنون در حال دنبال کردن رویکردی مشابه با رابط‌های مغز و کامپیوتر است و هدف آن ایجاد یک استاندارد صنعتی اختصاصی با همکاری Synchron است.

ظاهراً اپل قصد دارد پشتیبانی از BCI را به چارچوب دسترسی موجود خود به نام Switch Control اضافه کند، که امکان دریافت ورودی از دستگاه‌های غیر استاندارد مانند جوی‌استیک‌ها و سخت‌افزارهای تطبیقی را فراهم می‌کند. طبق گزارش‌ها، این شرکت قصد دارد این استاندارد جدید را اواخر سال 2025 منتشر کند.

رویکرد Synchron به طور قابل توجهی با رویکرد سایر شرکت‌ها مانند Neuralink متفاوت است، که در حال توسعه یک ایمپلنت تهاجمی‌تر به نام N1 است. دستگاه Neuralink حاوی بیش از 1000 الکترود است که مستقیماً در بافت مغز جاسازی شده‌اند و جریان داده عصبی با وضوح بالاتری را ارائه می‌دهند. این امر امکان کنترل پیچیده‌تری را فراهم می‌کند، از جمله حرکت دادن مکان‌نما در سراسر صفحه و تایپ کردن با استفاده از قصد ذهنی.